Giriş, Gelişme, ve Göçmen Kadınlar'daki Paylaşımım

    3 Ağustos 2022 tarihinde ailecek bir yere gidiyoruz. Sabah erken değil, öğlen de olmamış. İçim dolu ama nasıl dolu, yıllardır kopan fırtınanın kardeşleri aylardır içimde dans ediyor. Göçmen Kadınlar grubuna arabadayken bunu yazmış göndermişim. Ama sırf yazmış olmak için. İçten içe de onaylanmasın, silinsin istiyorum. Gideceğimiz yere vardık, başka bir aile buluşup piknik yaptık, yedik içtik yürüdük sonra ayrıldık. Dönüş yolunda sen telefonu bir aç, bir sürü yorum. Beynimde bir uğultu ile okudum tek tek, hepsine yanıt vermeye çalıştım. Yazıyı aynen buraya koyuyorum, altına en son bir şeyler ekleyip kendimden de bahsedeceğim. 

***

24 yaşımda otizmli olduğumu öğrendim. Bu bir dert paylaşma ve farkındalık yazısıdır. Umarım benim gibi sıkıntı çekenler veya etrafında sıkıntı çekenleri görenler için bir anlamı olur.

Herkese merhaba, bana Tuhafiye diyebilirsiniz. Anonim post açma sırası bana gelmiş. Arkadaşlarımın, öğretmenlerimin, sevgililerimin, ve en berbatı ailemin yıllarca bana 'problem çocuk/şahıs' muamelesi yaptığı bol bocalamalı kavgalı ve depresyonlu 24 yılının ardından otizmli olduğumu, üstüne üstlük ADHD ve PTSD den de bi hayli nasiplendiğimi öğrendim. 

PTSD nin varlığını geçen sene öğrendim. Okuduğum üniversitenin ücretsiz psiklojik desteğinden yararlanmak istedim. Tam 3 terapist değiştirdim, üçüyle de farklı sıkıntılar yaşadım. Mesela birisi şunu demişti "bence bu kadar sıkıntı yaşamanın temelinde orta doğulu köklerin yatıyor" demişti. Geçmişte ailemin beni emanet edip hastaneye gittiği lanet biri tarafından cinsel tacize uğradım. Geçen seneye kadar kimseye anlatmadım. Bundan da olsa gerek konuşamıyorum da biraz. Takılıp kalıyorum ya da ağlamaya başlıyorum konuşurken. 

Yine okuduğum üniversitede, otizmli erkek bir arkadaşım var. Bu arkadaşımla herkes geçinemiyordu. Ben ona baktığımda onda kendimi çok görmüştüm. O da benim gibi tuhaftı ve insanlar onunla sırf hani hava olsun diye iletişim kuruyordu. Ben de bu arkadaşımı inatla tanımaya çalıştım. Tanıdıkça daha çok sevdim, daha çok saygı duydum. Yıllar içinde yaşadığı tecrübeleri paylaştı benimle. Ben de bulabildiğim kaynaklardan onunla daha güzel iletişim kurmak için bilgi toplamaya başladım. Her bir araya geldiğimizde dedim ki "vay anasını ne kadar da çok benziyoruz" sonra bir gün, yani birkaç ay önce, dedim ki, vay anasını, ne kadar da çok benziyoruz. 

Küçükken yaşadığı ve hissettiği şeyler neredeyse benimkilerle aynıydı. Parlak ışık ve bazı sesler beni deli eder, ortaokulda migren teşhisi kondu ve lisedeyken çok ağır migren tedavisi gördüm. Bu tedavi ağrılarımı biraz dindirdi ama psikolojik olarak mahvetti. Sesimi kontrol etmeyi son 1 yıldır zar zor başarabiliyorum. İnsan ilişkilerimi sürekli kontrol altında tutmam gerekiyor, çünkü tuhaf davrandığımı anlayamıyorum. Ve oturup araştırmaya başladım, ismimi gizleyip birkaç klinikle görüştüm ve burdayım.

Hani 3D puzzle lar varya, temellerinde birkaç parça eksik olunca hiçbirini brleştiremiyorsunuz hiçbir şeye yaramıyor yaptığınız. Yıllarca öyle hissettim. Ve teşhis kesinleşince de ne yalan söyleyeyim, rahat bir nefes aldım. Ben problem değildim çünkü, sadece farklıydım. Olmam gereken puzzle seti minyatür Eyfel kulesine ait değildi, ya da ne bileyim minyatür Efes antik kentine falan. Çok geç kalınmış bir rahatlık. 

Teşhis konulduktan 5 dakika sonra ise ölmek istedim. Sadece ölmek. Ailem bu durumu kesinlikle kabullenmez zaten. Problemlerime bahane olarak öne sunduğunu düşünecekler. Teşhisin de kesinlikle resmiyete geçmemesine dikkat ettim. Çünkü Kanada da yaşıyorum, Türk'üm, saçlarım siyah ve kalın bukleli, ten rengim Kanadalılar için beyaz değil ve kadınım. Kısaca zaten dört bir yanım kırmızı bayrak olmuş zaten, bir de bunu eklemek istemiyorum. 

Ne yapacağımı tam bilmiyorum, şuan için eğitimime devam edeceğim. Ailemle kalıyorum, o yüzden bir de onların istediği kız çocuğunu sergilemem gerekiyor. O kısım baya bi zor benim için ama biraz dayanmam gerek. Aramızda geç yaşta otizm teşhisi konan Var mı? Siz neler hissettiniz? 

Buraya kadar dert yanma kısmı. Şimdi de farkındalık için bişeyle yazalım. 

Etrafımızda kimin otizmli olduğunu bilemeyebiliriz. Ki zaten okuduğum bir yazıda da "herkes biraz otizmlidir, sadece bazılarında biraz fazla barizdir" diyor. Fakat herkese hoşgörülü davranabiliriz. Sırf tuhaf olduğum için yaşadığım şeyleri şuraya yazsam varya... İlkokuldayken mektuplaşma yapmıştık, herkes istediği sınıf arkadaşına mektup yazıyordu herkese 4-5 mektup gelirken bana 1 tane bile gelmemişti çok ağlamıştım. Kızın biri de kalkıp şey demişti " ama sen çok tuhafsın biz sana neden mektup yazalım ki". 

Kızı dövdüm, bi de saçını yoldum. Annem de beni dövdü akşamına. Pişman değilim. Alacağın olsun Şerife. 

Her neyse, diyeceğim şu ki, etrafımızda tuhaf hareketler sergileyenler olabilir. Hemen yargılamayın. Ben onu da çok yapıyorum, geçen hatta biri yüzüme bakıyordu restoranda tek başıma otururken, ne bakıyorsun dedim arkamda ayna varmış ona bakıyormuş. Gibi gibi gibi bu örnekler uzar gider. Fazla uzattım arada konudan saptım özür dilerim. 

Buraya kadar okuduğunuz ve derdimi paylaştığınız için çok teşekkür ederim. 

Tuhafiye.

Paylaşımı bu linkte bulabilirsiniz: 
Not: Gruba üye değilseniz açılmaz.

***

    Dediğim gibi, yayınlanacağını hiç düşünmemiştim. Destek yorumlarını okudukça ''acaba gerçek beni tanısalar yine böyle destek olurlar mıydı'' diye düşünmeme rağmen yine de mutlu oldum. 

    Anonim olmak hem çok kolay hem de çok zor gerçekten. Bu yazıyı tanıdıklarıma okutmayı çok istedim, ama verecekleri tepkiden korktum. Sebebine geliriz bi ara, çok da acelemiz yok. 

    Bana gelirsek, şu an 26 yaşımdayım. Okuduğunuz üzere biraz travmatik de olsa orta halli bir geçmişim var. Kitap okumayı eskiden çok severdim, artık pek aram yok ama yeniden barışmaya çalışıyorum arada kitaplardan da bahsedeceğim. Üniversite terkim, ona da geliriz bir ara. Yazılarımda sadece dram kullanmayacağım, espirili bir insanım günlerce güleceğiniz espiriler yapabilirim. Terapiye artık devam etmiyorum, aslında çok iyi bir terapist buldum ama ekonomik olarak beni zorladığı için ara verdim. Zaten 4 seans ancak alabilmiştim. Beni buraya gelmeye cesaretlendiren herkese teşekkür ederim.

    Son olarak, lütfen yorumlarınızı eksik etmeyin. Ben yorum severim, yazılı sohbet severim, muhalefet hele OH MY GOD yani bayılırım anlıyor musunuz arada bi tartışalım ama dozunda :))

Tuhafiye...